- 1. De cannolo dankt zijn naam en vorm aan bamboe
- 2. Elke dag chocolade houdt de dokter weg
- 3. Een geheel nieuwe draai aan het begrip "dessertwijn"
- 4. Ik sluit me aan bij de Tiny Fish-beweging
- 5. Salami en bresaola zijn er in tonijnversies
- 6. Mix en match voor de beste resultaten
- 7. Caesar en Alfredo zijn persona non grata in Italië (en andere culinaire faux pas)
- 8. Vraag niet om pizza voor lunch
Help de ontwikkeling van de site en deelt het artikel met vrienden!
NOOT VAN DE REDACTIE: Wist je dat pizza in Italië alleen als avondeten wordt gegeten? Traveleater BJ Macatulad deelt enkele interessante culinaire onthullingen van een recente reis naar Sicilië.
Mijn man en ik hebben onlangs een reis van een week gemaakt naar Sicilië, het eiland in de Middellandse Zee dat waarschijnlijk beter bekend staat om filmscènes met "wapens achtergelaten en cannoli meegenomen", en minder vanwege de verrassend grote concentratie van charmante stadjes op de heuvels (waarvan er vele op de Werelderfgoedlijst van UNESCO staan). Afgezien van het mooie landschap en de gelukzalige vrijheid van de gebruikelijke toeristenmenigten die neerstrijken in meer bereisde steden, waren we ook behoorlijk verrast om een paar dingen te leren over Italianen en hun eten, en hoe gepassioneerd ze kunnen zijn over de authentieke Italiaan diner ervaring.Hier zijn slechts enkele dingen die we hebben geleerd:
1. De cannolo dankt zijn naam en vorm aan bamboe
Een cannolo is een typisch Siciliaans dessert gemaakt met gefrituurd deeg en een zoete, romige vulling. Cannoli (meervoud van cannolo), verta alt naar "kleine buisjes", maar de naam is oorspronkelijk afgeleid van canna-riet of riet. Dit komt omdat bamboestokken de originele cannoli hun vorm gaven: het deeg werd om het riet gewikkeld en gefrituurd, waardoor een mooi buisvormig, hol deeg overbleef dat klaar was om gevuld te worden. Spoel enkele eeuwen vooruit naar de opkomst van EU-regelgeving, voedselveiligheidsnormen, yadda yadda yadda, en de bamboe is al lang verlaten ten gunste van in massa geproduceerde metalen buizen.Onnodig te zeggen dat de vage smaak van bamboe in de originele cannoli allang verdwenen is, maar de woestijn blijft een favoriet in Italië en de Little Italys van de wereld.
2. Elke dag chocolade houdt de dokter weg
Het meest geliefde geschenk van de Azteken aan de mensheid is ongetwijfeld xocoati, beter bekend als chocolade. In de Siciliaanse stad Modica maakt de chocolatier Antica Dolceria Bonajuto al 136 jaar chocolade op dezelfde manier die de Azteken hebben geleerd. Xocoati stond bij de Azteken in hoog aanzien omdat ze geloofden dat ze kracht en vitaliteit verleenden, en men geloofde dat de geur gunstig was voor bronchitis en aandoeningen van de luchtwegen. Hoera! Medicijnen hebben nog nooit zo goed geproefd.
3. Een geheel nieuwe draai aan het begrip "dessertwijn"
Geen enkele reis naar Italië voor fijnproevers zou een uitputtende zoektocht en langdurige smaaktest voor de beste en meest ongewone gelato-smaken bevatten. Maar Gelati Di Vini in het oude Ragusa wint zeker rekwisieten voor het verwerken van wijn in zijn gelato, wat resulteert in smaken die zelfs in Italië uniek zijn. Op de dag dat we Gelati Di Vini bezochten, waren de aangeboden smaken onder meer Nero d'Avola, de meest voorkomende rode wijndruivensoort op Sicilië (andere smaken staan vermeld op het krijtbord of zijn handig te herkennen aan de wijnkurken in de vitrine).Het alcoholgeh alte was misschien laag, maar de essentie van de wijn was intens genoeg om door te komen. Een onverwachte maar heerlijke ervaring voor het gehemelte.
4. Ik sluit me aan bij de Tiny Fish-beweging
Hoe begin ik zelfs maar de talloze manieren te prijzen waarop Sicilianen miniatuurvisjes serveren? Ten eerste is er het alomtegenwoordige voorgerecht sarde e beccafico. Een beccafico is een klein vogeltje dat zich graag propt (of becca, of pikt) op vijgen (of fico) en is de inspiratie voor dit gerecht van sardines gevuld met vijgen, pijnboompitten, suiker en nootmuskaat.Echt lekker. Dan is er ansjovis in plaats van friet? Heerlijk en leuk! En mijn favoriet van allemaal, baby zeebarbeel diende als frites… gewoon briljant.
5. Salami en bresaola zijn er in tonijnversies
Een bezoek aan het vissersdorpje Marzamemi bracht ons bij Adelfio, een winkel gespecialiseerd in allerlei voedingsproducten uit de zee, vooral tonijn. Er waren sauzen en spreads op basis van tonijn en heerlijke bottarga of gedroogde viskuit. Maar wat ons echt opviel, waren worstachtige omhulsels gevuld met tonijn.Salamino di tonno of bresaola di tonno is eigenlijk gezouten tonijn, door sommigen aangeduid als "tonijnham". Serveer ze in dunne plakjes gesneden en gekruid met een beetje olijfolie en citroensap als voorgerecht, of zelfs samen met pasta. Aan de kant, varken, er is een nieuwe worst in de stad.
6. Mix en match voor de beste resultaten
Een Italiaans menu lezen is geconfronteerd worden met een duizelingwekkende reeks pasta's en sauzen. Onnodig te zeggen dat ik er zoveel mogelijk heb geprobeerd. Maar mijn favoriete favoriet was een pastagerecht met een rode saus op basis van tomaten, bezaaid met onverwachte klodders groene pesto.De pesto voegde een geheel nieuwe maar complementaire laag toe aan de smaak. Je bedoelt dat ik verschillende sauzen kan mixen, wat zeg je? Geniaal.
7. Caesar en Alfredo zijn persona non grata in Italië (en andere culinaire faux pas)
Voordat ik in Italië aankwam, gaf ik mezelf een schouderklopje omdat ik genoeg wist van de Italiaanse culinaire gewoonten om na 10.00 uur geen melk bij de koffie te bestellen, omdat ik dacht dat ik slim en werelds was. Oh, wat had ik het mis (alweer!). Van mijn nieuwe Italiaanse vrienden zijn hier een paar dingen die ze de wereld (en mij) zouden willen laten weten:
- Hoewel pastasaus zoveel meer kan zijn dan op basis van tomaten, bestaat er niet zoiets als Alfredo-saus in Italië. Hoewel hij heerlijk is, is Alfredo strikt een Italiaans-Amerikaanse uitvinding.
- Vraag niet om Caesar dressing (nogmaals, onbestaande in Italië) of een andere dressing behalve olie en citroen of azijn.
- Je kunt een lepel gebruiken om spaghetti op te winden, maar niet in de aanwezigheid van goed gezelschap… de praktijk wordt als een beetje ongeraffineerd beschouwd.
- Over spaghetti gesproken, eet ze niet met gehaktballetjes, tenzij je in de VS bent. Gehaktballetjes worden als voorgerecht geserveerd, maar nooit (nooit!) samen met pasta.
8. Vraag niet om pizza voor lunch
In weer een andere grand faux pax werd ons verzoek aan onze chauffeur om ons naar een pizzeria te brengen voor de lunch met afgrijzen beantwoord: maar pizza wordt alleen gegeten voor het avondeten! De reden, zo blijkt, is volkomen logisch.Geen zichzelf respecterende Italiaan eet pizza tenzij deze in een houtgestookte oven is gemaakt (en bij voorkeur door een expert uit Napels). Een houtgestookte oven heeft veel tijd nodig om op de juiste temperatuur te komen - 385 graden Celcius om precies te zijn - en kan daarom pas na 20.00 uur een fatsoenlijke pizza produceren. Dus daar heb je het: wees op je hoede voor elke plek die reclame maakt voor authentieke Italiaanse pizza voor de lunch.
Nog iets, als je om pepperoni-pizza vraagt, krijg je iets vegetarisch. Dit komt omdat pepperoni in het Italiaans meervoud is voor groene peper. Vraag in plaats daarvan om salami in je pizza.
Foto's door BJ Macatulad
Help de ontwikkeling van de site en deelt het artikel met vrienden!
Aanbevolen
De 10 lekkerste culinaire tours in Mexico-Stad
Mexico-Stad is een paradijs voor fijnproevers. Deze 10 voedseltours door Mexico-stad leiden je naar het beste eten dat deze stad te bieden heeft.
Ik verliet mijn hart in San Francisco, ik verliet mijn zolen in Langkawi
Van ramp tot favoriete reisherinnering, deze tocht door het regenwoud van Langkawi verliep niet helemaal zoals gepland, maar het bleek tot nu toe een van onze favoriete reiservaringen te zijn.
