✅ Vrijwilligerswerk in Payatas Manilla, de Filippijnen

Help de ontwikkeling van de site en deelt het artikel met vrienden!

“Als je de vuilnis ruikt, betreed je Payatas,” zei Tita Silver, de moeder van mijn gastgezin.

Onze jeepney kraakte door de straten te midden van de drukte van verkopers en forensen. De stank van afval hing in de lucht en de straten en winkels waren niet bepaald schoon.

Ik was op een weekendtrip in het Metro Manila-gebied van Payatas (bekend als een van de belangrijkste stortplaatsen in Metro Manila) in Quezon City, waar ik me bij een groep studenten van de Ateneo de Manila University voegde op hun onderdompelingsprogramma met Gawad Kalinga (GK) die huizen bouwen met hoop.

We werden in groepen verdeeld en ik kreeg de opdracht om bij Tita (tante) Silver en familie te verblijven in hun dorp en huis in Gawad Kalinga (GK) dat al gebouwd was door de GK-gemeenschap.Het huis was eenvoudig maar schoon, klein maar voldoende, en de familie was warm, aardig en gastvrij.

Ik kreeg de kans om vrijwilligerswerk te doen, door te helpen met het transporteren van zand en cement van de ene locatie naar de andere, me te mengen met de gemeenschap in Molave Payatas en te praten met verschillende mensen, vooral met mijn gastmoeder.

Een van mijn belangrijkste curiositeiten was “hoe had GK een verschil gemaakt in uw leven en gemeenschap?” Die ene vraag leidde tot een meerdelig antwoord en demonstreerde de effectiviteit en hoop van GK.

Ontmoet Tita Silver-

Ze komt van het eiland Mindanao in het zuiden van de Filipijnen. Tita Silver heeft een man en negen kinderen. Haar man is voorman in de bouw en is oorspronkelijk naar Manilla verhuisd om werk te zoeken.Uiteindelijk vond hij werk in het buitenland, waar hij bouwwerkzaamheden deed in plaatsen als de VAE en Vietnam. Ten tijde van mijn bezoek was de echtgenoot van Tita Silver een hotel aan het bouwen op het toeristische eiland Boracay.

Migration Mark: Hoe was het leven in Molave Payatas toen je voor het eerst hier vandaan verhuisde vanuit Mindanao in 1992, voorafgaand aan het dorp Gawad Kalinga ?

Tita Silver: Het leven was moeilijk, het gebied hier was niet comfortabel, met overal dronkaards en drugsdealers. Alle huizen waren geïmproviseerde hutten, gemaakt van afval. 'S Nachts was het donker en konden criminelen zich gemakkelijk verbergen voor de politie in donkere steegjes en stapels rotzooi. De meeste mannen hadden geen werk en zaten te drinken. Als het zou regenen liep alles onder water, was er modder tot aan onze knieën en kon ik niet eens weg. Soms was er geen water en was het drinkwater vervuild.

Mijn man had een baan, maar op betaaldag (elke 2 weken) werd hij dronken en gaf hij te veel van het gezinsgeld uit. De financiën zouden erg krap worden op de 10e of 11e dag, wachtend op de volgende looncheque en vaak zou het hele gezin een dag honger lijden.

Migration Mark: Hoe heb je Gawad Kalinga leren kennen?

Tita Silver: Ik hoorde over GK via een vriend en benaderde een GK-functionaris, vulde enquêtes en aanmeldingen in. Toen controleerde iemand ons en uiteindelijk werd mijn familie goedgekeurd. We zijn toegelaten tot het GK-programma.

Het GK-dorpshuis van de familie Tita Silver werd opgeleverd in oktober 2008.

Migration Mark: Hoe is het leven veranderd sinds het GK-dorp in Payatas is gebouwd?

Tita Silver: GK heeft veel gezinnen comfortabele leefomstandigheden geboden en de omstandigheden in het gebied echt verbeterd. Het afval is nog te ruiken, maar we hebben vers water, schone huizen en we zijn gelukkig. Er zijn veel minder dronkaards in de buurt en 's nachts is het veilig omdat we een gemeenschap zijn geworden en elkaar kennen. Nu werken de meeste mannen en hebben ze een vaste baan om voor hun gezin te zorgen.GK heeft ons leven verbeterd en ons hoop gegeven.

Tita Silver staat op en is dankbaar voor de dingen die ze hebben. Sommige kinderen studeren aan de universiteit en werken en gaan naar school. Ze is lid en hoofd van de Vereniging van Eigenaren GK Payatas. De familie runt ook een kleine sari-sari (kleine gemakswinkel) vanuit een kamer die verbonden is met hun huis.

Ik had het voorrecht om bij Tita Silver te mogen logeren en ze gaf me genadig het enige luchtbed in huis zodat ik comfortabel kon uitrusten, en ze voedde me met fantastische ma altijden. Toen ik echt vies werd van bouwwerkzaamheden, mocht ik van een van de zoons zelfs een knalroze korte broek lenen!