Voedseltour

Hoe trek je van Mayoyao naar de rijstterrassen van Batad in de Filipijnen

Admin

Help de ontwikkeling van de site en deelt het artikel met vrienden!

Dit is Deel I van een 2-delige serie van een wonderbaarlijke wandeling door de prachtige 2000 jaar oude paradijselijke rijstterrassen van Mayoyao waar een is niet zomaar een toerist maar een familievriend van het magnifieke oprijzende amfitheater van Batad, in de provincie Ifugao op de Filippijnen.

Ik liet slordig een mondvol speeksel van felrood keversap op de grond vallen terwijl ik worstelde om mijn evenwicht te bewaren op het modderige pad.

“In Ifugao is Amerikaanse countrymuziek erg populair,” zei mijn gids Efren. “In een café in Phoenix,” klonk uit de luidspreker van zijn mobiele telefoon door een willekeurige countryzanger.

Ik grinnikte toen ik tegen Efren zei,

“Phoenix is waar ik vandaan kom,”

en we moesten allebei behoorlijk hard lachen. Onze locatie in de Filippijnen was ergens tussen de stad Mayoyao en het dorp Magulon, waar de omstandigheden, sfeer en cultuur bijna het tegenovergestelde waren van die in Phoenix, Arizona.

“Hoeveel beurten moeten we maken om bij het volgende dorp te komen?”Efren vroeg het mij.

“Ik heb geen idee,” antwoordde ik terwijl we verder liepen op wat een nogal eentonig pad met bochten en bochten aan het worden was rond bergen, aardverschuivingen en beekjes.

“Slechts twee afslagen,” zei hij, “links en rechts.”We hebben weer gelachen en genoten tussen onze van zweet doordrenkte lichamen.

De dag ervoor had een gids me gevraagd of ik een trektocht wilde maken door een aantal afgelegen dorpjes omgeven door rijstterrassen en dan een bergrug oversteken waar vrijwel geen toeristen of zelfs de lokale bevolking zich waagt.Het idee intrigeerde me en het was nu 8 uur 's ochtends, we hadden een paar uur gewandeld op weg naar Magulon.

Op het pad passeerde ik een paar oude dames met zware lasten die langzaam hun producten naar Mayoyao droegen en ik zag mannen in de meest lastige posities aanwijzen waar het was dat er een blok water stroomde in de irrigatiesysteem, waardoor de rijstterrassen worden belemmerd. Tijdens de wandeling zag ik de lokale bevolking het leven leiden, dingen doen die ze moesten doen om te overleven en voor zichzelf en hun families te zorgen.

Rond het middaguur bereikten we het dorp Magulon, waar we ons kort mengden met opgewonden lokale kinderen en onderweg de dorpsschool bezochten. Ik rustte uit in het huis van Benni (die mijn nieuwe gids zou zijn). Ik verwelkomde in mijn buik wat lokaal geteelde rijst gemengd met sperziebonen uit de tuin, als wat broodnodige calorieën.

Ongeveer een uur pauze en met twee kippen die ik onvrijwillig in Magulon had gekocht (voor de heerlijke gedachte aan eten), vertrokken we naar het volgende dorp Patyay.

Deel II komt eraan!

-Migratiemarkering

Help de ontwikkeling van de site en deelt het artikel met vrienden!

Aanbevolen

Deze pagina in andere talen: